“Θέλω να μου βρεις και μένα μια γυναίκα σαν και τη δική σου” Χαμογέλασα στην αρχή με τα λόγια καλού μου φίλου για το ευγενικό σχόλιο προς τη σύζυγό μου, στην πορεία της κουβέντας μας όμως κατάλαβα ότι αφορούσε πραγματική του ανάγκη να βρει μια σύντροφο. Αμερικανοτραφής, εγκαταστάθηκε μόνιμα πριν από λίγα χρόνια στην Ελλάδα, με υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο και με ιδιαίτερα ραφινάτους τρόπους που σε πείσμα των καιρών διατηρεί ακόμη, με εξέπληξε κατά κάποιο τρόπο το γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να βρει μια σύντροφο.
“Να νιώσω το νοιάξιμο, τη ζεστασιά, τη συντροφικότητα, να βιώσω μαζί με τον άλλον άνθρωπο όμορφες, κοινές εμπειρίες, θέλω όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που όλοι μας έχουμε ζήσει σίγουρα τουλάχιστον μια φορά στην ενήλική ζωή μας και μας έχουν αφήσει πολύ γλυκιά γεύση”
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω γύρω μου και σίγουρα τα τελευταία χρόνια είναι θέμα συζήτησης και σχολιασμού σε όποια μου κοινωνική επαφή. Ναι είναι αλήθεια, έχει γίνει πολύ δύσκολο στις μέρες μας να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που να σε καλύπτει εκατό της εκατό σε όλα, αλλά στα περισσότερα στοιχεία της προσωπικότητάς σου. Να έχει διάθεση να συζητήσει να μοιραστεί μαζί σου πολλά και όμορφα συναισθήματα, σκέψεις και βιώματα.
Η αναζήτηση ενός άλλου ατόμου, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιους δεισιδαίμονες ένας ατέρμονος και αέναος αγώνας ζωής που ίσως και να μην βρεθεί ποτέ. Οι πιο ρομαντικοί θα υποστηρίξουν ότι η αγάπη θα σε βρει όπου και να είσαι και οι ρεαλιστές που πιστεύουν ότι και ο Αριστοτέλης «Η ευτυχία του καθενός εξαρτάται μόνο από τον εαυτό του».
Η ανάγκη της συντροφικότητας και η επίδραση της πάνω στον άνθρωπο ή και η έλλειψη της επίσης, μπορούν να αποτελέσουν καθοριστικά σημεία στην μετέπειτα πορεία της ζωής μας. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν αρμονικά με τη μοναξιά τους και δεν θα ήθελαν να τους την διαταράξει κανείς. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που πραγματικά αποζητούν την συντροφικότητα. Αυτοί που θέλουν να μοιραστούν ένα διαφορετικό αύριο. Με έναν άλλον ξεχωριστό, μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να τους προσφέρει γαλήνη, ψυχική ηρεμία, ουσιαστική επικοινωνία και πραγματικό ενδιαφέρον.
Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή μας έχουμε την ανάγκη «να ανήκουμε» σε ένα ευρύτερο οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον. Πόσο μάλλον δε, να είμαστε συντροφευμένοι. Είναι απόλυτα λογικό και πολύ όμορφο να μοιράζεσαι ένα κοινό αύριο με τον/την σύντροφο σου. Με όνειρα, στόχους, προσδοκίες, να έχεις δίπλα σου τον δικό σου συνοδοιπόρο, τον δικό σου συνταξιδιώτη. Να μπορείς να πεις την πρώτη «Καλημέρα» και να ακούσεις ένα «Σ’ αγαπώ»… Να νιώσεις ένα άγγιγμα στο χέρι που θα σε γεμίσει χαρά και ενέργεια.
Σίγουρα το ταξίδι που λέγεται ζωή είναι πιο όμορφο και πιο συναρπαστικό με τον άνθρωπο σου. Τα τελευταία δύο χρόνια με την έλευση της Covid-19 οι ανθρώπινες σχέσεις σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο άλλαξαν ραγδαία. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Οι άνθρωποι πιέστηκαν πολύ, μπήκαν σε νέα μοτίβα, κλείστηκαν στον εαυτό τους την ίδια στιγμή που οι ανάγκες τους παραμείναν οι ίδιες. Σταμάτησαν να κάνουν χειραψίες, να χαμογελούν χωρίς να κρύβουν το χαμόγελο τους πίσω από μία μάσκα προστασίας, να ανταλλάσσουν κοινωνικές επισκέψεις και προπαντός να μπορούν να αφουγκραστούν τους γύρω τους, βαλτωμένοι στις δικές τους σκέψεις και προβληματισμούς. Αυτό τους έφερε σε ένα τέλμα, μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που σε πολλούς ανθρώπους δεν λειτουργεί αρμονικά ή δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα νέα αυτά δεδομένα. Τίποτα όμως δεν είναι και ακατόρθωτο εάν πραγματικά το πιστεύεις. Εάν πραγματικά το θες.
Πώς θα μπορέσεις να έλξεις έναν / μία σύντροφο όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις σωστές και σταθερές βάσεις; Όταν σου υπολείπονται στοιχεία που θα συνθέσουν ξανά και θα ενδυναμώσουν την ήδη ολοκληρωμένη σου προσωπικότητα.
